منطقه ییلاقی طالقان با مردمانی مهربان، مهمان نواز و فرهنگ دوست در میان کوههای برف گیر البرز و در ۱۲۰ کیلومتری شمال غربی تهران واقع است.
طالقان متشکل از حدود ۸۰ روستای کوهستانی است. طول محدوده جغرافیایی طالقان از شمال شرق به جنوب غرب حدود ۸۰ کیلومتر، عرض آن حدود ۱۵ کیلومتر و مساحت منطقه حدود ۱۲۰۰ کیلومتر مربع است ودر ۳۶ درجه و ۱۲ دقیقه عرض شمالی و ۵۰ درجه و ۴۷ دقیقه طول شرقی در شمالغرب شهر تهران قراردارد. این منطقه میان دره بزرگی در کوههای البرز قرار دارد و از حدود گچسر شروع گردیده تا در غرب به قاقازان ختم میگردد (دره رود طالقان یا شاهرود). کلا حدود طالقان بدین شرح است: از مشرق به ارنگه و گچسر و کلار دشت، از شمال به تنکابن و الموت، از مغرب به الموت و قاقازان، از جنوب به ساوجبلاغ و پشکل دره و دهات حومه کرج متصل میباشد، میانگن درجه حرارت سالیانه در طالقان حدود ۵/۹+، متوسط حداکثر ۵/۲۷+، و متوسط حداقل ۳/۱۱- درجه سانتی گراد و میانگین بارندگی سالیانه حدود ۵۰۰ میلیمتر است.
روستاهای زیبای طالقان در دامنههای جنوبی و شمالی، در ارتفاع ۱۴۰۰ تا ۲۶۰۰ متر از سطح دریا، در امتداد رودخانهها و کنار چشمه سارها پراکنده شدهاند.
طالقان از سه بخش پایین طالقان، میان طالقان، و بالا طالقان تشکیل شدهاست.
طبیعت روح نواز طالقان بعنوان مهمترین جاذبه منطقه، گردشگران بسیاری را بسوی خود جلب میکند.
قله استوار شاه البرز با ارتفاع ۴۲۰۰ متر در بلند ترین نقطه مرز طالقان و الموت و قلههایی همچون - سات، بام، ناز، کهار، زرینه کوه، لشکرک و کلوان با ارتفاع بین ۳۴۰۰ تا ۴۴۰۰ متر به همراه غارهایی مانند - مرغ بند در ناریان، کله سنگ در دنبلید، خلی زر در ورکش و غارهای بزج و بادامستان و نیز آبشارهای - سفید آب در غرب شاه البرز، شل بن در غرب بزج، تره نو در جرینان و آبشارهای آسکان، سوهان و کرکبود، مجموعهای متنوع و کامل را برای دوستداران طبیعت فراهم آوردهاند، نزدیکی به ارتفاعات علم کوه و تخت سلیمان و نیز وجود چند مسیر راه پیمایی کم نظیر که طالقان را به سواحل دریای خزر مربوط میکند بر جذابیتهای این منطقه افزودهاست.
ویژگیهای تاریخی، طبیعی و فرهنگی طالقان موجبات ظهور مشاهیری در زمینههای گوناگون هنری مانند - خط، نقاشی و موسیقی را فراهم آوردهاست و بزرگانی همچون -درویش عبدالمجید طالقانی (استاد بلا منازع خط شکسته)، میرعماد و غلامحسین امیر خانی (اساتید گذشته و معاصر خط نستعلیق)و استاد استادان موسیقی، غلامحسین درویش (درویش خان) را در دامان خود پروراندهاست.
۱۳۸۷ اردیبهشت ۱۶, دوشنبه
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر